In balans

Het begon dit najaar.

Toen ik voor een shamanic journey in Noorwegen was.

Het sluimerende gevoel dat het tijd was om meer op mezelf te staan. Me vrijer te maken. Wat dat ook inhield…

Het was november. De donkere tijd brak aan. En ik nam mijn vragen mee de nacht in. Ik luisterde.

Rond nieuwjaar kwam er een antwoord: het is tijd om op dit moment (een tijdje?) alleen te wonen.

Een zin met slechts een paar woorden. Maar wat voelde dit groots!

Na zes jaar samenwonen weer op eigen benen.

Ik koos voor ‘tiny’, om dicht bij mezelf te komen. Eerst een postzegelformaat chalet op een vakantiepark.

Nu tijdelijk een tiny house in het voedselbos van Thuishaven Zeewolde. En wie weet waar ik hierna beland?!

Tot slot kwam daar ook nog het besluit bij (opnieuw) ontslag te nemen. Een tijdje de horizon weer wat te verbreden. Te herkennen wie ik óók ben, als ik niet meer aan die onderwijsrol gebonden ben.

Weer thuis te komen in mijzelf, los van plaats of tijd.

Het voelt vrij. Bijna alsof ik op vakantie ben. En soms ook nog verwarrend. Want waar is thuis?

Als het stil wordt, ik in de natuur ben, naar binnen ga, vertraag. Dan vind ik het. Dáár is thuis. Daar ben ik.

Waar ik ook ga.

Heb je een vergelijkbare ervaring? Of zou je juist meer je eigen hart willen volgen en heb je die sterke wens meer in balans te komen? Stuur me een mailtje, dan kunnen we eens sparren.